Partindo dun argumento típico de novela policíaca -un asasinato que parece suicidio e un asasino que nunca o parece-, aborda Millás un tema á vez psicolóxico e literario: o do conflito entre o que se é e o que se quere ser ou, se se prefire, as relacións entre aparencia e realidade, que é tanto como dicir: a razón de ser da literatura. Cun estilo áxil e cheo de rexistros, mestura de parodia e melodrama, humor e ironía, lirismo e cínico sarcasmo, avanza o relato entre diálogos brillantes, metáforas surrealistas e ecos da novela negra, levando ao lector ata un final sorprendente, insólito, case borgiano.