000 | 01955nam a2200205 i 4500 | ||
---|---|---|---|
997 | 0 | 0 | _e2 |
008 | 201106s2020 sp |||er|||| 000 1 spa d | ||
017 | _aB 11588-2020 | ||
020 | _a9788439737773 | ||
080 | _a821.133.1-31"20"*V | ||
100 | 1 |
_aEnard, Mathias _d(1972-) _eaut _9196921 |
|
245 | 1 | 3 |
_aEl banquete anual de la Cofradía de Sepultureros _c/ Mathias Enard ; traducción de Robert Juan-Cantavella |
250 | _a1ª ed. | ||
260 |
_aBarcelona _b: Literatura Random House _c, 2020 |
||
300 |
_a477 p. _c; 23 cm |
||
500 | _aRecóllense varias aclaracións sobre a novela ao final da mesma. | ||
520 | 3 | _aPara traballar na súa tese doutoral sobre a vida no campo hoxe día, o etnógrafo David Mazon deixou París para instalarse durante un ano nun remoto pobo rodeado de marismas na costa oeste de Francia. Mentres supera as incomodidades do mundo rural, David establece contacto cos pintorescos aldeáns que frecuentan o café-colmado para entrevistarlos. Encabézaos Martial, o alcalde enterrador, e o anfitrión do tradicional banquete dos membros da Confraría de Sepultureiros. Neste festín pantagruélico onde viños e manxares van da man de lendas, cancións e disputas sobre o futuro do oficio funerario, a Morte ofrécelles curiosamente tres días de tregua. O resto do ano, cando a Parca se apodera de alguén, a Roda da Vida lanza a súa alma de novo ao mundo, a un tempo futuro ou pasado, como animal ou como ser humano, para que a Roda continúe virando. Nesta esplendorosa e poliforme novela, que combina na mesma medida grandes dose de humor e a xa coñecida erudición do autor, Mathias Enard exhuma o pasado turbulento e os tesouros do seu Francia natal percorrendo o último milenio da súa historia, pero sen perder de vista os medos contemporáneos e coa esperanza dun mañá no que o ser humano estea en harmonía co planeta. | |
521 |
_aBAC _aADU |
||
700 | 1 |
_aJuan-Cantavella, Robert _d(1976-) _etrl _980519 |