000			01311nam a2200181 i 4500
008			981021s1988 sp e 000 1 glg d
017			_aM 29659-1988
020			_a8475073387
080	1		_a821.134.4-31"19"*V
100	1		_aCid Cabido, Xosé _d(1959- ) _9201477
245	1	2	_aO camiño de Middelharnis _c/ Xosé Cid Cabido
260			_aVigo _b: Edicións Xerais de Galicia _c, D.L. 1988
300			_a203 p. _c; 21 cm
490	1		_a( Novela/narrativa )
520	3		_aFaste a un lado, porque o carapucho vermello do home Sangue impídeche captar a totalidade da pedra. Algunha man podería estala emboutando. Agavear polo mastro granítico, acadar o sólido picote, empoligarse nel, poñer o cu no seu colo fálico e imperfecto. O home do carapucho capta nos teus ollos esa mostra de asenllo pola pedra. El sabe que está alí espetada. Pero actúa como se non quixese participar do seu engado, como se houbese unha boa razón para preferir a inexistencia da pedra hirta entre as xestas e o carpazo. El cala. Xa estás botando de menos o seu dicir aleccionante. Medra o día. Séntaste no chan e o Sangue imítate coidando sempre de non virarse, para que no seu campo de visión non vaia entrar por casualidade a pedra que a ti tente xa enfoumado.
521			_aESO34 _aBAC _aFOP
997			_e2