000			02195nam a2200217 i 4500
007			ta
008			110419s1999 sp d 000 1 glg d
017			_aVG 445-1999
020			_a8483023881
080			_a821.134.4-31"19/20"
080			_a82-3:087.5
100	1		_aVázquez Pintor, Xosé _d(1946- ) _9204349
245	1	0	_aLume de biqueira / _cXosé Vázquez Pintor.
250			_a1ª ed
260			_aVigo : _bEdicións Xerais de Galicia, _c1999.
300			_a276 p. ; _c21 cm.
490	0		_a(Fóra de xogo (Edicións Xerais de Galicia) ; _v34)
520	3		_aVigo de Galicia, días de outono do ano 2001. O neto de Anxo Vilariño Enríquez agradece a memoria do avó, incondicional afeccionado, socio soñador dun Celta galego e campión. O rapaz escoita, en necesarias horas de garda e de terapia para o ancián, a grande novela histórica, utópica do fútbol galego. «Bobi» Vilanova Castro era o máis novo. Acababa de se incorporar, con a penas dezanove anos, ó primeiro equipo do Celta de Vigo, que dirixía o severo adestrador alemán Lav Zilay, un vello triunfador do fútbol europeo que obtivera dous subcampionatos da uefa, finalista na Recopa, o Escudeto italiano e tres clasificacións nos mundiais. Daquela o Celta formaba con Domínguez, na portería; Pretinha, –o lateral dereito que chegara do Botafogo, unha marabilla como carrileiro-, Gaula, Rodri e Garcés na defensa; Outes –o medio centro incansable, recuperador de balóns incribles, oriúndo de Lleida con raíces galegas-, Kristopher –o internacional dinamarqués–, Kaisser e Manríquez na media; e Djuva –a estrela do equipo, o goleador esloveno, o señor da área, o dianteiro listo e cazador dos despistes– e Rodobam na dianteira. Un equipo que o presidente Santaló preparara a golpe de talonario para participar nas competicións europeas. Bobi dera un chimpo sorprendente dende a terceira á primeira división da liga de fútbol profesional; el, soamente el representaba á canteira dos campos da Madroa e de Coia. Bobi andaba fino, era listo coma un allo, roubaba, servía, tocaba con aquel xeito seu, ó pé acariñando ...
521			_aESO12 _aESO34 _aFOP
997			_e2